فیلم مستند "سیما بینا؛ صدای همیشه سبز" از تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی پخش می‌شود

"شیرازی ها می گن سیما بینا شیرازیه، مازندرانی ها می گن سیما بینا مازندرونیه. کردهای کرمانچ شمال خراسان می گن کُرده. من نمی گم نیستم. من می گم آره. جواب من اینه که بله من هستم. من متعلق به همه این فرهنگهایی ام که رو موسیقی شون کار کردم و حتی فرصت نشده و کار نکردم... متعلق به همه اونها هستم".

سیما بینا که در بیرجند زاده و از دوره نوجوانی زندگیش را در تهران سپری کرده، با این جملات نگاه خود به موسیقی محلی ایران و تعلق و علائق فرهنگی خود را بازگو می کند.

او امروز بعد از پنج دهه کار و پژوهش در موسیقی نواحی گوناگون ایران، مرزهای موسیقایی این نواحی را پشت سر گذاشته و گویی ستاره موسیقی محلی همه مردم ایران شده است.

سیما بینا از نه سالگی با تشویق و یاری پدرش احمد بینا که هم ارتشی بود و هم اهل موسیقی، به برنامه کودک رادیو ایران راه یافت و با خواندن ترانه های مردمی خراسانی معروف شد. او چند سال بعد در نوجوانی با پیشنهاد داود پیرنیا، یکی از خوانندگان ثابت برنامه گلها (گلهای صحرائی) شد و خود و ترانه هایش در دل مردم شهر وروستا جا گرفتند.

با اینکه بیش از سی سال است که پای او به سالن ها و صحنه های موسیقی ایران نرسیده و صدایش تنها از راههای غیر مستقیم یا در خارج از ایران به گوش دوستدارانش می رسد، اما علاقه مندان و طرفدارانش در اطراف جهان چند برابر شده اند.

فیلم "سیما بینا، صدای همیشه سبز" به مدت ۵۵ دقیقه زندگی این هنرمند را از محل تولدش بیرجند که محل آشنایی او با موسیقی مردم است تا محل های برگزاری کنسرت هایش در سالن های بزرگ موسیقی اروپا و آمریکا دنبال می کند و فراز و فرود های بیش از نیم قرن زندگی موسیقایی او را به تصویر می کشد.

صدا ها و تصاویر دوران کودکی و نوجوانی و ترانه های قدیمی او که به ندرت شنیده و دیده شده اند، خاطرات خود و خانواده اش از روزهای آغاز فعالیت های هنری و سفرهای او به روستاها برای جمع آوری ترانه های مردمی قسمتی از این فیلم است.

تحصیل نقاشی در دانشکده هنر های زیبا و نقاشی هایی که در "مرز بین حس بینایی و شنوائی" آفریده شده اند، دقایقی دیگر از فیلم را به خود اختصاص داده اند.

در بخشی دیگر از فیلم "سیما بینا، صدای همیشه سبز" توقف کارهای هنری و زندگی او بعد از انقلاب اسلامی به دلیل ممنوعیت صدای زن بررسی می شود و با بررسی راهکارهای او برای غلبه به مشکلات و کوشش برای ادامه حیات موسیقی اش ادامه می یابد. ملاقات های مداوم با استادان موسیقی محلی، تشکیل کلاسهای موسیقی خصوصی و اجرای کنسرت های خانگی بیننده را با سیما بینا به این محل ها می برد.

در بخش آخر فیلم حضور در سالن های کنسرت خارج از کشور از یک طرف و ارتباط مداوم و نزدیک او با موسیقی مردم ایران در اقصی نقاط کشور از طرف دیگر به تصویر کشیده می شود.

پژوهش های سیما بینا برای جمع آوری لالایی های زنان که به اعتقاد او می توانند اولین آواهای موسیقی محلی باشند و انعکاس دهنده درد و رنج و امید و آرزوهای زنان هستند، فیلم "سیما بینا، صدای همیشه سبز" را به پایان خود نزدیک می کند در حالیکه سیما بینا به صراحت می گوید که این لالایی ها نه برای خواباندن کودکان که برای بیداری است.

تصاویر ویدیوهای خانگی و موسیقی های قدیمی که با کیفیت بالا ضبط نشده و سیما بینا را در موقعیت های گوناگون نشان می دهند چنان جذابند که از بیننده انتظار می رود کمبود های آنها را به عنوان سندی تاریخی از زندگی یکی از مشهور ترین خوانندگان موسیقی مردمی معاصر ایران بر ما ببخشد.

فیلم مستند

سیما بینا؛ صدای همیشه سبز

از تلویزیون فارسی بی بی سی

دوشنبه ۲۹ اسفند ساعت ۱۲:۱۰ دقیقه شب به وقت تهران (۸:۴۰ بعد از ظهر به وقت لندن)

سه شنبه اول فروردین ساعت ۶ بعد از ظهر به تهران (۲:۳۰ بعد از ظهر به وقت لندن)

جمعه ۴ فروردین ساعت ۲ بعد از ظهر به وقت تهران (۱۱:۳۰ به وقت لندن)